Gastone Nencini

Gastone Nencini sterft op 1 februari 1980. Zijn wielercarrière begint in 1953. Twee jaar later komen de eerste grote overwinningen. Zo weet hij in de Giro van ’55 drie etappes te winnen. Bovendien wint hij dat jaar ook het bergklassement én het eindklassement. What goes up must come down. Dat dalen is ook iets waar Gastone Nencini in uitblinkt. “De enige reden om Nencini in de afdaling te volgen is als je een doodswens hebt”, aldus de Fransman Raphaël Geminiani.

Een andere Fransman, Roger Rivière, ondervindt dit aan de lijve. In de 14e etappe van de Tour de France 1960 probeert hij Gastone Nencini te volgen. Rivière mist een bocht. Vliegt over een muur. Een gebroken rug is het gevolg van zijn overmoed. Nencini zal die Tour van ’60 ook winnen. Die dalerskwaliteiten prikkelen ook Henry Anglade. Beide heren treffen elkaar in de Dolomieten tijdens de Ronde van Italië. Een sneeuwstorm teistert het peloton. Die dag geven zevenenvijftig renners op. De Fransman daagt Nencini uit. De laatste beneden aan de aankomst, betaalt een rondje. De bordjesman op de moto, de ardoisier, duikt samen met het duo naar beneden. Anglade dwingt de Italiaan de kop. Behoedzaam in het wiel volgend, kijkt Anglade de kat uit de boom. Wachten en wachten. Tot plots, pats. Nencini gaat onderuit. Anglade aarzelt niet en gaat vol door. De ardoisier geeft aan de finish tweeëndertig seconden aan.

Drie jaar na zijn Giro-winst, is hij in negentienzestig ook de beste in de Tour de France. Nencini is dat jaar ook tweede in de Ronde van Italië.

Pittig detail, Gastone Nencini was een kettingroker. Het heeft hem niet belet om straffe prestaties te leveren. In 1965 hangt Gastone Nencini de fiets aan de haak en neemt de verfborstel op als amateurschilder.