Le Samyn – het complete verhaal
Op 5 maart 2019 wint de Fransman Florian Sénechal de Le Samyn. Al startte deze mini-Paris Roubaix in ’68 als de GP Fayt-le-Franc. Je weet wel Fay-le-Franc, deelgemeente van Honnelles. Nee? In Henegouwen dus. Winnaar van de eerste editie in ’68, was de Franse wielrenner José Samyn. Samyn overleed een jaar later en bij wijze van eerbetoon werd deze wedstrijd herdoopt naar de GP Samyn.
José Samyn wordt op 11 mei ’46 geboren in het Henegouwse Quiévrain. Een dorp dat bekend is bij iedere duivenmelker. Samyn is het product van een Franse vader en een Belgische moeder. Op z’n 18 kiest hij voor de Franse nationaliteit. In ’65 wordt hij Frans kampioen bij de militairen. Een jaar later weet hij als amateur naar een knappe vijfde plaats te rijden in Paris-Tours tussen wat toen nog ‘beroepsrenners’ genoemd werden.
Een beroepscategorie waartoe Samyn vanaf mei ’67 ook behoort. Hij komt uit voor het Noord-Franse Pelforth-Sauvage-Lejeune. In zijn debuutjaar wordt hij meteen ook opgenomen in de selectie van ‘les Bleuets. De Franse ploeg die zich dat jaar zal meten met de andere landenploegen in de Tour de France. In de elfde etappe tussen Briançon en Digne haalt hij het in de spurt van zijn drie medevluchters. Met een zeventiende plaats in het algemene eindklassement mag hij best fier zijn op z’n Tourdebuut. In dé klassieker voor sprinters, Paris-Tours legt hij dat jaar beslag op de derde plaats.
Het seizoen van ’68 begint goed voor Samyn met een ritzege in Paris-Nice. In de Waalse Pijl verliest hij in de sprint van niemand minder dan de Keizer van Herentals, Rik Van Looy. Meteen ook de laatste grote overwinning voor de tweevoudige wereldkampioen. Op 24 juni van dat jaar wint Samyn zoals al gezegd de GP Fayt-le-Franc voor zijn ploeggenoot Bernard Guyot en de Belg Vic Van Schil. Op de negende plaats vinden we de Brit Barry Hoban. Geen onbekende voor wie ons stuk ‘Gentleman versus Géant – een oneerlijke strijd’ las.
Die sterke seizoenprestaties overtuigen Marcel Bidot ervan om Samyn terug op te nemen in het Franse team voor de Tour van ’68. In de vierde etappe komt hij echter ten val. De ploegarts behandelt hem op aangeven van de sportbestuurder met corydrane. Daarop test Samyn positief op dit middel en wordt hij wegens doping nog voor de start van de achtste etappe uit de Tour gezet, met ook nog eens een maand schorsing. Samyn is hier zo ondersteboven van dat hij zelf even denkt aan stoppen.
In ’69 verkast hij naar Bic, ploeg van onder meer Jacques Anquetil en Jan Janssen. Hij mag opnieuw naar de Tour, maar eindigt buiten tijd in de zesde etappe. La Grande Boucle eindigt voor hem op de Ballon d’Alsace.
Op 25 augustus start hij in laatste instantie in het criterium van Zingem. Het dorp van “El Toro”, Tuur Decabooter. Waar je tot op vandaag in Café Sportwereld bij diens neef kan genieten van een frisse pint en een portie koersklap. Terug naar ’69 waar Samyn die zomerdag in Zingem niemand minder dan Raymond Poulidor vervant die op de valreep forfait moest geven. Even later in koers kan hij de overstekende toeschouwer niet meer ontwijken. De man in kwestie wou zijn afgewaaide hoed oprapen. Hij wordt met een ernstig hersenletsel overgebracht naar Gent, waar hij vijf dagen laten op 23-jarige leeftijd overlijdt.
