Peter Post

Peter Post begon zijn fietscarrière als bezorger, afkomstig uit een familie van Amsterdamse slagers. In 1949 behaalde hij het kampioenschap van de Amsterdamse slagersjongens. Gedurende zijn wielercarrière behaalde Post voornamelijk successen op de baan, met maar liefst 65 overwinningen in zesdaagsen, een record dat lange tijd standhield. Toch excelleerde hij ook op de weg, zoals blijkt uit zijn zege in Parijs-Roubaix in 1964.

Na zijn triomf in Parijs-Roubaix ontving Post de “Gele wimpel” voor het hoogste uurgemiddelde in een internationale klassieker, waarmee hij het record van Jo de Roo uit 1962 verbrak. Zijn prestatie werd pas in 2017 overtroffen door Greg Van Avermaet.

In 1965 gaf Post al toe doping te hebben gebruikt. Na zijn actieve carrière als renner werd hij in 1974 ploegleider van de TI-Raleigh ploeg. Aanvankelijk gericht op baanwedstrijden, groeide het team onder zijn leiding uit tot een zeer succesvolle eenheid in wegwedstrijden. Het hoogtepunt was in 1980, toen de ploeg elf etappes won in de Tour de France en Joop Zoetemelk het eindklassement pakte.

Ondanks een breuk met Jan Raas in 1983 en het terugtrekken van de sponsor, wist Post met een nieuwe sponsor, Panasonic, successen voort te zetten met renners als Eric Vanderaerden, Phil Anderson, Eddy Planckaert en anderen. Na het stoppen van Panasonic als sponsor slaagde hij er nog korte tijd in anderen (Histor) te interesseren in sponsoring, maar de vroegere successen konden niet meer geëvenaard worden. In 1995 trok Peter Post zich terug uit de wielersport.

Na zijn wielercarrière opende Post een bowlingcentrum in Amstelveen en was later eigenaar van diverse restaurants. Hij speelde ook een klein rolletje als postbode in de televisieserie Citroentje met suiker in 1972. Post overleed in 2011 op 77-jarige leeftijd en werd begraven op Zorgvlied. Sinds 2005 was hij als adviseur verbonden aan de Rabobank Wielerploeg en voorzitter van de Club ’48, die jaarlijks de Gerrit Schulte Trofee uitreikt aan de beste Nederlandse renner. In 2013 werd de wielerbaan in Amstelveen vernoemd naar hem: Peter Postbaan, en in 2020 kreeg een brug in Amsterdam zijn naam: Peter Postbrug.