Flandrien Cyrille – ‘Tour de Cyrille’ – Dag 4:”Dwars door de Camargue fietsen was ongelooflijk mooi.””
De dag begint onheilspellend. “Ik heb een chaotische nacht gehad. Op zich wel heel goed geslapen, maar gisteren bij het opzetten van de tent ben ik overvallen door … een onweer. Het was dan een kwestie om zo snel als mogelijk de tent op te zetten en alle bagage bijna letterlijk in de tent te gooien. Daarna kroop ik zelf de tent in. Gevolg van deze actie was chaos in de tent. In zo’n tent kan je in principe enkel liggen of zitten. De was en de plas doen, eten in de tent en deze dan ook nog eens op orde houden is een opgave. De regen op de tent was aangenaam en maakte dus dat ik uiteindelijk goed kon slapen. Met uitzondering van de vele muggen die in mijn tent zaten. Vanmorgen ben ik zonder problemen om vijf opgestaan. Onder een druilregen moest ik de tent opbreken en alle bagage terug inpakken en op de fiets bevestigen. Wat het allemaal wat onhandig maakt. Het heeft dan ook meer dan twee uur geduurd vooraleer ik alle bagage terug op fiets had. Dat heeft voor een stuk ook te maken met het feit dat met het inpakken een ganse logica en volgorde verbonden is. Wanneer je dan halfweg vaststelt dat je verkeerd begonnen bent, moet je ook letterlijk terug van nul beginnen opdat alles mooi op de goede plaats bevestigd geraakt. Bovendien stond ook het gras er wat langer, wat er ook al voor zorgt dat alles veel sneller nat wordt.” Het ganse gedoe maakt hem filosofisch. “Op zo’n momenten denk je wel eens waarmee ben ik bezig? Als je thuis bent, plof je jezelf na het opstaan met een koffie in de zetel. Je kijkt op het gemak naar het nieuws of leest de krant. Dat is natuurlijk iets helemaal anders. Het is tegelijk ook deel van de ‘fun’ van het avontuur. Eens terug thuis doet het je de luxe nog meer waarderen.”
Na twee uur van trial and error vertrekt Flandrien Cyrille langs de grindweg verder het platteland door. “Ik ondervind wel dat ik in deze streek maar beter stop wanneer ik een winkeltje of een caféetje zie. Ik heb niet meer de luxe van de kust waar alles op elke hoek van de straat te vinden is” Is dit de man die gisteren nog zo foeterde op de ‘commercie’ van de Côte d’Azur?. “Maar dat is tegelijk ook de gezelligheid. Zoals nu in Café de la Poste op een gezellig pleintje genieten van mijn koffie en croissant.”
Vandaag passeert Flandrien Cyrille effectief Montpeller, waarna het parcours richting Toulouse loopt. Al zal Cyrille net voor Toulouse wel moeten beslissen welke afslag hij neemt. “Ik moet even rekenen of ik alles kan bolwerken om op tijd in Moorslede te geraken.” Dat is nog zo’n 200 kilometer dus naar alle waarschijnlijkheid moet hij daar vandaag nog niet over beslissen. “Als er eens niet goed gaat of eens een dag heb van heel weinig kilometers moet ik zorgen dat ik niet in de problemen kom. Goed, de rest vertel ik vanavond wel tegen een uur of 6, wanneer ik een slaapplaats gevonden heb.”
Wanneer een goed halfuur later de telefoon op de redactie rinkelt, kunnen we al vermoeden dat er iets schort. Eerst horen we enkel een diepe zucht en daarna gaat het als volgt “Ik heb redelijk wat problemen. Een paar kilometer verwijderd van mijn slaapplek moest ik op een veldweg al rechtsomkeer maken. Links en rechts van het pad was het hoge gras, misschien wel bamboe door de vele regen plat komen te liggen en versperde zo de weg. Ik was ondertussen helemaal druipnat. Mijn wollen trui compleet doorweekt.” Te voet keert Cyrille langs het pad terug naar de grote weg. Daar leek ik me terug op de route te bevinden.” Maar dan duikt het volgende probleem op. “Ik heb een breuk in de linker ‘manivelle’. De trapper staat hierdoor ook helemaal scheef. Deze moet ik dus vervangen. Eerst moet de trapper eraf en vervolgens de ‘manivelle’. En tot slot mijn reserve-manivelle erop. Wat makkelijk een uurtje kan duren.” Om dat te doen trekt Flandrien Cyrille zijn regenkledij aan om zichzelf te beschermen tegen de grote zwermen muggen. “We gaan de herstelling proberen uit te voeren, tot hoors.” Een kleine twintig minuten later stuurt hij ons een appje met het nieuws dat de reparatie al gebeurd is. Duidelijk een ander tijdperk of zelfs tijdszone waar deze man in vertoeft. Blijkt wel dat de manivelles niet even lang zijn. “Dat merk ik wel een beetje bij het fietsen, maar het gaat uiteindelijk wel. Ik heb nu wel geen reserve meer. Het zou er moeten om doen dat er nog een begeeft.”
Zo’n twee uur later opnieuw telefoon. Dat hij gestopt is in een dorpje. Niet geheel vrijwillig zo blijkt. De straten zijn met grote hekkens afgezet. De bedoeling is dat een kudde stieren, onder begeleiding van enkele ruiters het dorp op een vrij veilige manier doorkruisen richting de vrachtwagens die aan het eind staan. “We moeten dit toch meemaken en beleven. Zelf mag ik niet door de straten. Tussen de stieren dat gaat wel niet lukken zeker? (lacht). Straks gaan we verder, maar eerst de stieren beleven. Waar ik sta, het eindpunt van het parcours dat de stieren moeten afleggen zeg maar, wordt in diverse talen omgeroepen.” Bij het twee kanonschot worden de stieren losgelaten waarna ze doorheen de lege straten, omzoomd door de twee meter hoge hekkens, de route kunnen aflopen. “Ik moet meemaken, ook al heb ik hierdoor minder kilometers vandaag.”
Tien minuten later, fanfaremuziek weerklinkt. “Ja, ik sta hier te wachten op die stieren, maar ondertussen krijgt mijn fiets meer aandacht dan het gebeuren. Iedereen vergaapt zich aan mijn fiets. Zelf sta ik hier compleet verregend in mijn wollen Alcyon-trui. Ik heb hier dus ook heel wat bekijks, maar straks zullen de stieren wel de overhand nemen zeker?” In zijn stem weerklinkt die vraag haast als een wens. Na enkele seconden aarzelen voegt hij er dan ook “Allez, ik hoop het toch.” aan toe.
Nog enkele minuten later krijgen we een update vanop de ‘stierenstratenloop’. Blijkbaar gaat het om vijf stieren die door een tien ruiters te paard doorheen de straten geleid worden richhting vrachtwagen.
Na de stieren te hebben gezien, moet Flandrien Cyrille naar de andere kant van het water. De hekkens laten genoeg ruimte aan voetgangs om er doorheen te gaan, maar voor een fiets is dit geen optie? Dus wordt het wachten, want aan deze kant van het water blijven, betekent de verkeerde richting uitgaan.
Om 19u belt Cyrille ons om te vertellen over de namiddag terwijl hij rustig verder fietst langs het Canal du Midi.. “Ik moet zeggen, ik heb een superdag gehad. Dat ondanks de valse start. Met jeukende benen vol muggenbeten en een dij die de sporen nog draagt van de insectenbeet een dag eerder.
“Dwars door de Camargue fietsen was ongelooflijk mooi. De wilde witte paarden lopen er vrij rond. De wegen van gravel, aarde en zand maken het heel leuk om er te fietsen. “Ik heb het kanaal gevolgd tot aan de zee.” Het is daar waar Flandrien Cyrille een twee uur durende ontmoeting had met de stieren. Eens voorbij het hek, werd het ook beter weer, na wat te eten kwam Flandrien Cyrille op dreef “Ik had geen pijnlijke benen meer en heb mij eens gelanceerd om terug wat te fietsen.”
Langs het Canal du Midi kan hij tientallen kilometers verkeersvrij fietsen. Het valt hem ook op hoeveel pelgrims hij kruist. Ondanks de tegenslagen fietst Flandrien Cyrille op dag vier toch bijna 200 kilometer. Wanneer we hem horen is hij nog aan het fietsen en plant om zijn tentje op te zetten langs het water.
Wanneer hij ons om 11u ’s avonds belt blijkt dat de voorzien 200 kilometer er ‘slechts’ 168 werden. Het was te donker geworden om nog langer langs het onverharde jaagpad van de Canal du Midi te fietsen. “Ik zit nog slechts tien kilometer voor op schema. Ik had liever meer voorsprong gehad. Op die manier kan ik zoals gezegd eventuele mindere dagen of problemen opvangen.
Hieronder ook nog de ‘Relive’ van vandaag.
