Charles Deruyter
Charles Deruyter (Wattrelos, 27 januari 1890 – Saint-Servais, 25 januari 1955) was een Belgische wielrenner die actief was van 1911 tot 1925. Zijn meest opvallende triomf was zijn zege in de Omloop van de Slagvelden in 1919.
Geboren in het Noord-Franse Wattrelos als zoon van een wever, begon Charles Deruyter op vijftienjarige leeftijd met fietsen. Hij boekte snel succes als amateur, zowel op de baan als op de weg. Zijn overwinningen waren vooral te vinden in koersen in Wallonië en Limburg. Opmerkelijke prestaties zoals een zesde plaats in Luik-Bastenaken-Luik in 1909 en een etappeoverwinning in de Ronde van België trokken de aandacht, waardoor hij in 1911 de overstap naar het profwielrennen maakte. Net als veel renners uit die tijd begon hij als individuele renner.
In 1911 behaalde Charles Deruyter zijn beste resultaat als nieuwkomer in het profcircuit, met een tweede plaats in de kasseikoers Parijs-Menen. Hij verwierf al snel de reputatie van een natuurlijke krachtpatser, wat hem geliefd maakte bij het publiek. Het fietsenmerk DEPAS uit Namen gebruikte hem als boegbeeld. 1912 was een van de hoogtepunten in Deruyters wegcarrière. Hij won de Grote Prijs van Namen, werd tweede in Parijs-Tours, derde in Milaan-Modena en zevende in Parijs-Roubaix. In dat jaar reed hij voor het Franse team Peugeot-Wolber en kreeg hij de kans om deel te nemen aan de Ronde van Frankrijk, zijn enige deelname aan een grote ronde. Zijn Tourprestaties waren consistent met ereplaatsen, en hij eindigde uiteindelijk als 16e. Ook in 1913 reed hij voor het Peugeotploeg en behaalde hij een tweede plaats in Parijs-Roubaix en zevende plaatsen in Bordeaux-Parijs en Parijs-Brussel. Zijn verblijf bij het Franse team werd echter niet verlengd voor 1914.
Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog week Deruyter uit naar Frankrijk, waar hij in 1916 vrijwilliger werd in het Belgische leger, met name bij de luchtmacht. Ondanks de oorlog kon hij blijven koersen en nam deel aan enkele wedstrijden in niet-bezet Frankrijk. Hij won onder andere het Circuit d’Orléans, Parijs-Orléans en het ‘Circuit de Lyon républicain’. Een belangrijke overwinning in die periode was Tours-Parijs, die in 1917 voor het eerst plaatsvond. Deze wielerwedstrijd volgde de omgekeerde route van de klassieker Parijs-Tours en zou slechts twee keer worden georganiseerd.
In 1919 organiseerde de Franse krant Le Petit Journal de Omloop van de Slagvelden, een wedstrijd die belangrijke plaatsen op het westelijke oorlogsfront aandeed. Deze rittenkoers door België, Noord-Frankrijk en Luxemburg zou de geschiedenis ingaan als een van de meest heroïsche koersen ooit. De renners trotseerden niet alleen oorlogsgebied met verwoeste wegen, maar ook extreem slecht weer dat de omstandigheden nog zwaarder maakte. Slechts 21 renners voltooiden de race, met Charles Deruyter als de glorieuze winnaar. Hij heerste in de derde, vierde en zevende etappe. Vooral de derde etappe van Brussel naar Amiens legde de basis voor zijn triomf. De wegen waren zo slecht dat slechts drie renners Amiens bereikten. Deruyter kwam onder barre weersomstandigheden om 23.00 uur aan, meer dan een uur voor de volgende twee renners, Henri Van Lerberghe en Urbain Anseeuw. De Omloop van de Slagvelden zou slechts één keer als rittenkoers worden georganiseerd.
Na deze opmerkelijke overwinning legde Deruyter zich steeds meer toe op baanwielrennen, wat financieel aantrekkelijker was voor veel renners. Tussen 1920 en 1922 nam hij deel aan de Zesdaagse van New York. In 1920 behaalde hij ook de tweede plaats in de Zesdaagse van Brussel. Het jaar daarop won hij deze Zesdaagse samen met de Franse renner Marcel Berthet. In 1923 trad Deruyter toe tot het Zwitserse team Gürtner-Hutchinson en keerde hij terug naar de weg. Hij eindigde als tweede in de Ronde van Vlaanderen, net achter zijn Zwitserse ploeggenoot Heiri Suter. Hij behaalde de zevende plaats in Parijs-Roubaix en de zesde plaats op het Belgisch Kampioenschap. Na dit jaar als lid van het Zwitserse team concentreerde Deruyter zich volledig op de baan in Parijs. In 1925 won hij nog het Vierlanden Omnium in de Vel d’Hiv en voegde hij verschillende overwinningen toe aan zijn palmares, waaronder zes-uursraces, koppelkoersen en dernykoersen.
In 1925 zette Deruyter een punt achter zijn professionele wielercarrière en in 1928 beëindigde hij definitief zijn actieve rennersloopbaan. Hij bleef nog enige tijd in de regio Parijs wonen voordat hij terugkeerde naar België en een fietshandel in Saint-Servais, nabij Namen, overnam. Hij was onder andere een handelaar in DEPAS- en Splendor-fietsen. Ondanks zijn terugtrekking uit de competitieve sport bleef hij betrokken bij het wielrennen. Hij coachte verschillende renners, waaronder Piet van Kempen, Theo Middelkamp en Stan Ockers. Hij had een passie voor bromfietsen en begeleidde renners tijdens hun trainingen op zijn bromfiets.
