Arthur Decabooter

Arthur Decabooter, een legendarische figuur in de wereld van het wielrennen, heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten op de sport. Geboren in Welden bij Oudenaarde op 3 oktober 1936, begon hij aan een wielercarrière die decennia omspande en hem de bijnaam ‘El Toro’ opleverde. De erfenis van Decabooter wordt gekenmerkt door zijn vasthoudendheid en talrijke overwinningen in prestigieuze wedstrijden, waarmee hij het toonbeeld werd van een echte Flandrien.

Decabooters wielercarrière werd gekenmerkt door periodes bij gerenommeerde teams zoals Groene Leeuw, Libéria-Grammont (1962) en Solo (1963-1964). Zijn prestaties omvatten drie triomftochten in de Ronde van Vlaanderen, de meest gevierde eendaagse wielerwedstrijd van België. Hij behaalde de overwinning in dit iconische evenement als amateur in 1955, als onafhankelijke renner in 1958 en als professional in 1960, waarbij hij geduchte concurrenten zoals Jean Graczyk en Rik Van Looy overtrof. Zijn overwinningen strekten zich uit tot verschillende semi-klassiekers, waaronder Dwars door België, de Omloop Het Volk, Kuurne-Brussel-Kuurne, de E3-Prijs en het Kampioenschap van Oost-Vlaanderen. Decabooters triomfen beperkten zich niet tot Belgische bodem; hij verzekerde zich ook van een etappezege in de Ronde van België en indrukwekkende drie etappezeges in de Vuelta a España, waar hij de bijnaam ‘El Toro’ verdiende. Zijn opmerkelijke optreden in de Vuelta a España van 1960 leidde tot zijn overwinning in het puntenklassement.

Decabooter was niet alleen een wielericoon; hij was een geliefde persoonlijkheid wiens populariteit zich uitstrekte buiten de sport. Zijn vastberadenheid en doorzettingsvermogen maakten van hem het toonbeeld van een Flandrien, een term die wordt gebruikt om de taaie, veerkrachtige en hardwerkende Vlaamse wielrenners te beschrijven. Zijn populariteit bereikte zulke hoogten dat er protesten uitbraken in 1960 en 1961 toen hij werd uitgesloten van het wereldkampioenschap op de weg vanwege rivaliteit met de Keizer Rik Van Looy.

In 1967 nam Decabooter afscheid van zijn bewonderende fans in een bomvolle Gentse Kuipke-velodroom, wat het einde markeerde van een glansrijke carrière. Ter erkenning van zijn bijdragen aan het wielrennen en de Flandrien-geest werd de Oost-Vlaamse gemeente Gavere tijdens de Ronde van Vlaanderen van 2007 uitgeroepen tot het “Dorp van de Ronde.” Op die dag werd Arthur gevierd, en het boek “Arthur – El Toro Decabooter – een Flandrien uit de sixties” werd onthuld.

Helaas kwam Decabooters leven op een tragische manier tot een einde toen hij tijdens een routinematige trainingstocht langs de Scheldedijk van Oudenaarde naar Zingem werd getroffen door een fatale hartaanval, waar hij dagelijks samenkwam met het Scheldepeloton.

Decabooters wielercarrière was bezaaid met opmerkelijke overwinningen en laat een blijvende erfenis na in de geschiedenis van de sport. Enkele van zijn significante overwinningen zijn:

• 1955 (Amateur):

  • Ronde van Vlaanderen

• 1958 (Onafhankelijke):

  • Ronde van Vlaanderen
  • Nokere Koerse

• 1959:

  • Dr. Tistaertprijs Zottegem
  • Omloop van het Houtland

• 1960:

  • Kampioenschap van Oost-Vlaanderen
  • Ronde van Vlaanderen
  • Dwars door België
  • 8e en 15e etappe van de Ronde van Spanje
  • Puntenklassement in de Ronde van Spanje
  • 1e etappe van de Ronde van België

• 1961:

  • Omloop Het Volk
  • E3-Prijs
  • 11e etappe van de Ronde van Spanje
  • GP Denain
  • GP Briek Schotte

• 1964:

  • Kuurne-Brussel-Kuurne
  • Omloop van het Houtland

• 1965:

  • Nokere Koerse

• 1966:

  • 6e en 8e etappe van de Ronde van Andalusië
  • 5e etappe (a) van de Vierdaagse van Duinkerken

• 1967:

  • Roubaix – Cassel – Roubaix

Decabooter vertegenwoordigde verschillende teams gedurende zijn wielercarrière, waaronder Groene Leeuw, Libéria-Grammont en Solo. Zijn tocht door de wereld van het professionele wielrennen liet een onuitwisbare stempel achter op de sport en maakte hem tot een blijvende figuur in het hart van de fans.

In de wereld van het wielrennen zal Arthur Decabooter altijd herinnerd worden, niet alleen voor zijn opmerkelijke overwinningen, maar ook voor zijn belichaming van de Flandrien-geest, een symbool van veerkracht, vastberadenheid en een onvermoeibare zoektocht naar uitmuntendheid op de fiets. Zijn erfenis leeft voort in de harten van wielrenliefhebbers, en zijn bijdragen aan de sport zullen generaties wielrenners blijven inspireren.