Frank Vandenbroucke jarig!

Beste Frank,

Deze week zou je vijfenveertig geworden zijn. Hoe zou je je verjaardag gevierd hebben?
’s Morgens een ritje met je petekind Franklin. Cameron, je dochter heeft gepast. Ze heeft nog te veel last van het virus waardoor ze vroegtijdig haar seizoen moest beëindigen. In juli werd ze prof bij … Lotto. Eerder dit jaar brak ze haar pols in de koers, maar reed toch nog uit. Vóór het wielrennen was ze een heel verdienstelijke atlete. L’histoire se répète Frank. Je neefje Franklin werd prof op z’n twintig. Bij de U23 werd hij tweede op het Belgisch Kampioenschap en vijfde in La Doyenne. Je ziet vooral hoe hij geniet van de fiets. Je wil de oom niet zijn die jij had toen jij prof werd. Genieten van het hier en nu, zonder druk, daar gaat het je om.
Na het fietstochtje ga je naar daar waar je je altijd goed hebt gevoeld. Hostellerie De La Place in Ploegsteert, waar je moeder Chantal en vader Jean-Jacques jaren een café hadden. Kaarten met de vaste stamgasten. En winnen! Niets is een spel, quoi? In het café word je erkend en gerespecteerd. Je entourage, zoals zo vaak, de brandstof voor jouw ziel.

’s Avonds heb je gereserveerd in een sterrenrestaurant. Je bent ondertussen een gerespecteerde sommelier. Vanavond is het puur genieten. Aan tafel zit ook je maat Nico Mattan. Hoewel Keun professioneel een ambassadeur is van het heerlijke Belgische @Kwaremont, een lekker glas wijn slaat hij nooit af. VDB strak in het Italiaanse maatpak. Te ijdel om je te laten gaan. Dat blijkt ook uit de verbetenheid waarmee je nog rondfietst bij de nevenbonden. Hoewel de linkerknie je steeds meer parten speelt, win je nog heel regelmatig je wedstrijd. Eén record nemen ze je wellicht nooit meer af. Afgelopen zomer won je voor de tiende keer de Guido Belcanto Classic. Voor en na de wedstrijd geniet je vaak nog het meest. De fluistertoon waarop je je eigen naam hoort. Genieten van de bewonderende blikken. Dertigers en veertigers die je als verlegen jongens en meisjes om een selfie vragen. Behagen en behaagd worden.
Of misschien ging je wel gewoon een dagje vissen. Een habitat die, zo willen althans bepaalde sterotypen, gekenmerkt wordt door trainingsjassen, slappe koffie, lauwe pils, hangsnorren en bodywarmers. In dat opzicht heeft het wat weg van veldrijden. Een wereldje dat je in de herfst van je carrière ook even opzocht. Het was Allerheiligen 2007, Koppenbergcross in Melden. Daar op de flanken van de Koppenberg schoof je door de modder. Toen ik je er bezig zag kon ik me niet van de indruk ontdoen dat je liever op de kasseien klom. Niemand kon toen vermoeden dat je ook al in de herfst van je leven was.
Je entourage zag dat het goed met je ging. Een terugkeer als renner hoefde niet meer. De mens Frank Vandenbroucke had volstaan. Wij vieren elk jaar jouw verjaardag als een klassieke zege. Keer maar weer Frank, we gaan er staan.