Texasrakker temt tegenstand in Oslo

  

In het land van trollen en fjorden, vindt op 29 augustus 1993 het 60ste wereldkampioenschap wielrennen op de weg plaats. Oslo is dat jaar het strijdtoneel voor de mooiste wielertrui ter wereld. Leontien van Moorsel wordt net zoals in ’91 wereldkampioene. Bij de amateurs is het de 19-jarige Jan Ullrich die aan het langste eind trekt. Van een WK tijdrijden is nog geen sprake.

Op zondag verschijnen 172 renners aan de start. Tussen een erehaag van paraplu’s begeven ze zich die 29ste augustus naar het vertrek. Binnen de Belgische ploeg zijn alle ogen gericht op Johan Museeuw.
Noorse knockout.

Het nieuwe asfalt en de felle regen zorgen van bij het begin voor heel wat valpartijen. Zo moeten favorieten als Moreno Argentin en Jesper Skibby na een val noodgedwongen de wedstrijd verlaten. Ook onze Belgische kampioen Alain Van Den Bossche moet de strijd staken nadat hij van te dichtbij kennis heeft gemaakt met het asfalt.

In de 10de van 14 af te leggen rondes gaat Olaf Ludwig onderuit in een bocht en heel wat met hem, onder wie Bjarne Riss. Na deze val slaagt een groep van 14 renners om weg te geraken, ook Johan Museeuw is mee. Bij het ingaan van de vierde laatste ronde hebben ze een halve minuut voorsprong.
Ekenberg als scherprechter.

Op de Ekenberg zet de Spaanse ploeg zich op kop en rijdt het gat op de kopgroep dicht. Twee rondes later neemt Wilfried Peeters het commando over op de Ekenberg in dienst van Museeuw, als was het de Eikenberg. Op de top demarreert Tourrevelatie Bjarne Riis. Wie anders dan Jacky Durand gaat in de achtervolging, maar zijn aanvalslust blijkt groter dan zijn stuurmanskunst. De kampioen van de lange ontsnappingen, ontkomt niet aan de Noorse nadarafsluiting. Geen nieuwe stunt dus nadat hij een jaar eerder, na een lange vlucht van meer dan 200km met de ZwitserThomas Wegmüller, de Ronde van Vlaanderen won.

Op twee ronden van het einde heeft Riis 22 seconden voorsprong. Ondertussen geeft titelverdediger Gianni Bugno op. Dan ontbindt Maurizo Fondriest zijn duivels en Riis wordt bij de lurven genomen.
Op de top van diezelfde Ekenberg valt het stil. Het signaal voor Claudio Chiapucci om aan te gaan. De Fransman Gérard Rué en de Nederlander Frans Maasen springen mee. In de tweede helft van de Ekenberg rijdt Indurain naar de drie leiders. Ook de Amerikaan Lance Armstrong sluit aan, een sterk vijftal zit voorop.

Voor het ingaan van de laatste ronde komen ook Tchmill, Lauritzen, Ludwig, Riis en Giovannetti vooraan aansluiten. Johan Museeuw rijdt op z’n ééntje het gat dicht. Met deze 11 man gaan we de finale in.

Texas Hold’em Poker

Op de Ekenberg ontsnapt Lauritzen. Maassen en Armstrong reageren. Ruwé sluit ook aan, maar de vogel is al gaan vliegen. Eén forse demarrage van de Amerikaan volstond om de anderen achter zich te laten.
Hoewel, boven op de Ekenberg heeft Armstrong slechts enkele luttele seconden voorsprong op Maassen, Lauritzen, Rué, Indurain, Chiapucci, Museeuw en Tchmil.

Zoals zo vaak het geval met een achtervolgende groep die bulkt van de grote namen, is de verstandhouding zoek.

De 21-jarige Lance Armstrong haalt zijn tot dan toe grootste overwinning in het Texas van Scandinavië. Museeuw spurt voor zilver, maar wordt alsnog geklopt door Miguel Indurain en Olaf Ludwig. De bijna 37-jarige Dag Otto Lauritzen is met zijn zevende plaats., de eerste Noor. Als er een verkiezing zou bestaan van de mooiste naam ooit in het peloton, won hij met lengtes. Diezelfde Lauritzen was bovendien het jaar voordien nog ploegmaat van Armstrong bij Motorola.

Heel wat renners kwamen op dit WK, vergeef mij het wielercliché, de man met de hamer tegen. Slechts zesenzestig weten aan Thor te ontsnappen en overschrijden de eindmeet.

De leugens van Lance

In maart 2014 wordt dit Noors-Amerikaanse sprookje definitief doorprikt. Dan verschijnt het boek ‘Cycle of Lies’ van de New York Times-journaliste Juliet Macur, waarin Armstrong bekent dat hij ook voor het WK in 1993 zijn toevlucht tot doping heeft gezocht. Eerder had hij ook al toegegeven dat zijn zeven eindzeges in de Tour de France meer waren dan het ‘product’ van talent, trainingsarbeid en wilskracht. Voor zijn wereldtitel komt er geen gedoe met kruisjes.




Verwante posts