Il Pirata kleurt le Tour Noir

  

De zomervakantie is halfweg. Wanneer ik door het raam kijk, lijkt de zomer eerder te zullen eindigen dan de vakantie. De Tour brengt soelaas. Mijn broer en ik, beiden sportfanaten, zij het nooit met eenzelfde favoriet. Waar het een paar jaar eerder voor ons nog ging tussen The Hulk en The Ultimate Warrior, helden van het Amerikaanse showworstelen, is hij nu fan van titelverdediger Jan Ullrich, terwijl ik supporter voor diens uitdager Marco Pantani./

Met ingehouden adem kijken we naar de aankomst van de 18de etappe van de Tour in het Zwitserse Neuchâtel. Een peloton in volle voorbereiding van de massasprint. Onze ogen zoekend naar de Belgische tricolore. Onder het motto, een Belg die wint is altijd goed, vinden we onze gemeenschappelijke held. En wat voor één, hij haalt het die dag voor Zabel, O’Grady en McEwen.

Het is 30 juli 1998. en Tom Steels maakt voor heel even een einde aan de broederstrijd ten huize Schillewaert. Steels houdt dat jaar tot na de meet op de Champs-Elysées zijn drinkbussen netjes in de houders en steekt zo vier ritzeges op zak.

Festina uit de bocht

Een sportieve triomf in een ellendige Tour. Een dag eerder hielden de renners in de 17e etappe een zitstaking. Nadat het peloton zich dan toch terug op gang heeft getrokken, ontdoet Pantani zich van zijn rugnummer. En velen met hem. Die dag geen winnaar, wel een signaal. De renners pikken het niet langer als beesten behandeld te worden in de dopingjacht georchestreerd door de Franse autoriteiten.

Het is die andere Belg, verzorger Willy Voet, die nog voor het eerste startschot, de achtervolging ontketende. Op 8 juli wordt hij aan de Frans-Belgische grens onderschept. In de ploegauto van Festina vindt de politie epo, amfetamines, groeihormoon, testosteron en naalden, heel veel naalden. Teammanager Roussel wast zijn handen in onschuld. De Franse politie is vastberaden om iedere mogelijke ontsnapping onmogelijk te maken.

Een dag na de Vlaamse feestdag, mag het ganse land aan de feestdis. In alle tumult wint Tom Steels in Dublin de eerste rit.

Op 17 juli verklaart Tourbaas Jean-Marie Leblanc dat de Festina-ploeg uit de Tour wordt gezet. Roussel heeft het georganiseerde dopingsysteem bij de Festina-ploeg bekend. Richard Virenque en co laten de geblondeerde kopjes nog niet hangen. Strijdbaar verschijnen ze aan de start van de tijdrit over 58 km. Leblanc verbiedt hen te starten. La République ziet daarna ‘hun’ Richard in tranen de Tour verlaten

Duitse pletwals

Ullrich snoert die dag alle criticasters, die spotten met zijn overgewicht, de mond. En bewijst dat je ook met ’s winters dansen in Duitse disco’s een Tourtijdrit kunt winnen. Pantani eindigt op meer dan vier minuten. En een achterstand van 5 minuten in het algemene klassement.

Vive la France

In de volgende rit in lijn gelooft de Franse natie meer dan nooit in haar eigen verrijzenis in de figuur van Jacky Durand die de etappe wint. Wanneer Desbiens ook nog eens de gele trui overneemt van Ullrich, lijkt de ‘rupture’ met hun Franse held één dag eerder, al wat verteerd.

Pantani prikt in Pyreneeën

Bij de broers? Daar is het nog steeds 1-0. Ik laat hem begaan en wacht in stilte op de eerste Pyreneeënrit. Benieuwd naar wat die kleine rasklimmer uit Cesenatico uit dat kleine maar tengere lijf kan toveren.

In de eerst bergetappe is het Rodolfo Massi van de Franse ploeg Casino, gesponsord door de gelijknamige supermarktketen, die aan de kassa mag passeren. Wanneer Ullrich zich op de Peyresourde op kop zet, met mannen als Boogerd, Escartin, Julich, Riis en Jiminéz in het wiel, vindt Pantani het welletjes. Hij gaat alleen op zoek naar koploper Massi. Die daalt als een bezetene. Pantani wordt tweede. Met deze prestatie schuift Pantani in het algemene klassement wel in één klap op van plaats 47 naar 11. Dat is ook mijn broer niet ontgaan. Die zich dan weer sterk maakt in de goede afloop, want Ullrich terug in het geel.

De volgende dag staat Plateau de Beille op het programma. Met 5 bergen van tweede categorie een stevige kluif. Aan de voet van Plateau de Beille rijdt Ullrich lek, maar komt terug. Op 12 kilometer van Plateau de Beille gooit Il Pirata zijn bandana weg en steekt het lont in het kruitvat. Ullrich probeert nog wel naar Pantani toe te rijden, maar komt nooit aan zijn wiel. Met Boogerd, Escartin en Julich als slepers van dienst, moet Ullrich lijdzaam toezien hoe Pantani steeds verder wegrijdt. Het is bloedheet die dag, zelfs voor Il Elefantino . Supporters proberen met natte sponsen en bidons gevuld met water zijn hoofd koel te houden. En daar lijken ze wonderwel in te slagen. Pantani snelt alles en iedereen van een verbrokkelde kopgroep voorbij en wint op Plateau de Beille. Ullrich komt binnen op 1min’33 van winnaar Pantani.

The show must go on

De rustdag komt voor velen als geroepen. Hoewel, het Franse gerecht en vele journalisten gaan in de rennershotels intensief op zoek naar bewijzen van doping.
Na de rustdag is daar opnieuw dat Belgische compromis dat broederliefde strooit. Tom Steels wint in Cap d’Agde zijn tweede etappe.

Nadat de etappe met aankomst in Cap d’Agde de vorige dag met vertraging gestart was door een rennersstaking, vraagt de Franse krant Le Monde zich af of we niet beter kappen met de Tour. De UCI beraadt hierover net voor de 13de etappe, maar beslist dat de Tour verder moet.

Een wijze beslissing vinden wij. Want anders blijven ook mijn broer en ik wat verweesd achter met een ex aequo en veel wat als.

Pantani speelt soloslim

De vijftiende etappe moet meer duidelijkheid brengen over wie dit partijtje broederlijk armworstelen zal winnen.

Vanuit Grenoble gaat het via de Croix-de-Fer, de Télégraphe en de Galibier naar het skistation van Les Deux Alpes. Pantani staat 3 minuten achter op Ullrich.

Geen supporters drukdoende met drinkbussen en sponsen die dag. Gietende regen, de godganse dag en het kwik haalt nauwelijks 12 graden.

Op de Col de la Croix-de-Fer gaat Pantani onderuit, zonder erg. Hij komt makkelijk terug in het peloton, dat nog een 40-tal renners telt.

In de afdaling van de Croix-de-Fer geraakt een zestal weg onder wie de piepjonge Fransman Christophe Rinero. Hij wordt vierde in deze Tour en wint de bolletjestrui. Rinero haalde echter nooit meer dit niveau en deemsterde zachtjes weg in de vergetelheid.

Rinero komt samen met twee andere overgebleven vluchters als eerste boven op de Télégraphe.
In de afdaling richting de Galibier heeft Rinero enkel nog Rodolfo Massi in het wiel. Wat verder moet ook Massi lossen en zit Rinero alleen vooraan.

Kilometers voor de top van de Galibier springt Pantani van achter de rug van Ullrich weg. Ullrich heeft geen antwoord klaar. Luc Leblanc, ex-wereldkampioen, kan als enige reageren. Pantani ziet dit en houdt in, maar ook Leblanc moet Pantani laten gaan. Pantani dus alleen op pad met nog 48 km tot aan de finish. Zijn aanval doet bij veel supporters de oren klapperen. Onderweg raapt hij ook nog eens Rinero en co op. Jan Ullrich moet nu ook Escartin laten gaan.

Op de top van de Galibier staat sportief directeur, Orlando Maini klaar met een regenjasje. Pantani stopt wat verder en trekt het aan. Vol verbazing en bewondering kijk ik naar het scherm. Zoveel lef in één man(netje).

Deels door dit manoeuvre komen Rinero, Massi en Escartin in de afdeling terug bij Pantani, maar niet voor lang. Bij de slotklim richting Les Deux Alpes rijdt Pantani terug alleen voorop.

Ullrich rijdt lek aan de voet van Les Deux Alpes, verliest veel tijd, het geel en zijn moraal. Zijn ploegmaats proberen nog die Oost-Duitse locomotief op gang te krijgen, maar hij kan het tempo van ploegmaats Riis en Bölts niet volgen. Ullrich eindigt negen minuten na Pantani. Daarmee valt de Duitser terug naar de vierde plaats in het klassement. Julich en Boogerd worden, met bijna 6 minuten achterstand, respectievelijk tweede en derde die dag. Marco Pantani buigt zijn achterstand van voor de rit om in een riante voorsprong. Hij kan met vertrouwen de laatste week in.

Buigen maar niet kraken

De volgende dag bewijst Ullrich over heel wat mentale weerbaarheid en veerkracht te beschikken. Hij valt aan op de Col de la Madeleine en alleen Pantani kan hem volgen. Met de Italiaan in zijn wiel rijdt Ullrich naar boven. Ze dalen samen af richting Albertville. Ullrich wint de spurt en staat weer derde in het klassement, op iets minder dan zes minuten van Pantani.

‘Der Jan’ wint de slottijdrit, maar zijn achterstand op Pantani was al te groot. Ullrich moet vrede nemen met zijn tot dan tweede van in totaal vijf tweede plaatsen in de Tour.

Les jeux sont faits

Alea iacta est, mijn favoriet heeft gewonnen. Niet Tom Dice, maar Steels wint op de Champs-Elysées. Axel Merckx maakte met zijn tiende plaats in het eindklassement, het Belgische feestje compleet.
Uiteindelijk rijden slechts 96 van de 189 renners de Tour uit. Naast het gedwongen vertrek van Festina, verlaten ook Banesto en ONCE de Tour. Kelme en Vitalicio Seguros gaan niet meer van start in de 18e etappe. Jeroen Blijlevens en de ganse TVM-formatie vertrekken een dag later. Massi , leider in het bergklassement, mist dan weer de start van de 18e etappe omdat hij nog in het politiecommissariaat zit.
Na de Giro wint Pantani ook de Tour met twee etappezeges en drie minuten voorsprong op Ullrich. Drieëndertig jaar na Felice Gimondi staat er opnieuw een Italiaan op het hoogste schavotje in Parijs. Pantani is nog steeds de laatste renner die in hetzelfde jaar de dubbel Giro-Tour kon winnen. Ook met wat we vandaag weten blijft zo’n prestatie overeind.




Verwante posts