Flandrien Cyrille – ‘Tour de Cyrille’ – Dag 7: “Le nouveau Flandrien est arrivé”
Zondag, de zevende dag van de week. Voor velen een rustdag, maar niet voor Flandrien Cyrille. Het is al 19u30 wanneer hij naar de redactie belt. Dat gegeven alleen al stemt ons al gunstig. “Ondertussen lig ik in mijn tentje wat te bekomen. Ik heb een goeie dag en goeie rit gehad. Al was het wel lastig. Vanmorgen ben ik vroeg vertrokken. Opnieuw in de regen. Tot de middag reed ik verder langs het Canal de Garonne. Wat bij momenten door haar eentonigheid wel wat gaat vervelen. Net voor Bordeaux verliet ik daarom het kanaal om dan een grote rechtse bocht te nemen. Bij het verlaten van het Canal de Garonne volgde een heel lastig stuk. Eerst moest ik over de Garonne. Eens verder landinwaarts moest ik verschillende keren te voet verder. Dus had ik al meteen spijt dat ik het kanaal verlaten had. Eens op het plateau, was de route licht golvend. Dat kon ik wat beter aan, zonder wandelen. Wel een heel mooie streek. Je komt er in de wijnvelden, die trouwens steeds mooier en groter werden. Dé wijnvelden van bordeauxwijnen als Pomerol, Saint-Emilon, kortom de klassewijnen. Aan de ‘huisjes’ te zien, zeker ook niet de goedkoopste wijnen. Ik was onder de indruk van de streek. Alles was er heel proper en de velden zijn er mooi verzorgd. Echt wel indrukwekkend. Ik kan mij wel iets voorstellen bij de doortocht van Cyrille Van Hauwaert in 1908. Hij had nog niets van de wereld gezien. Als hij dan door zo’n streek reed, keek hij vast zijn ogen uit. Hij was op dat moment niet meer dan een eenvoudige boerenzoon. Zijn carrière moest toen nog beginnen.”
“Na enige tijd werden de velden waarlangs ik reed, samen met de wijnen minder groot en groots. Het werd er naar het einde toe ook stilaan ruwer en meer golvend. Met dus ook meer klimwerk. Het is uiteindelijk goed gegaan. Initieel had ik toch wat schrik voor het parcours. Je kan het wat vergelijken met de Vlaamse-Ardennen, maar dan meer uitgerokken. Mijn benen konden het goed verdragen. Toen het op het einde wat meer omhoog ging had ik nog kracht in mijn benen. Dat belooft voor de volgende dagen. Want als je nu ‘over je toeren gaat’ en te voet verder moet, dan geraak je niet meer vooruit en maak je uiteraard niet meer voldoende kilometers op een dag. Ik moet er dus over waken dat ik het telkens een ganse dag goed kan uithouden. Het ziet er goed uit. Ik heb vandaag ongeveer 180 kilometer gefietst. Ik zit op schema. Het is nu de laatste rechte lijn naar huis. Moet ik nu al mijn eindsprint inzetten. Het is nog een beetje vroege zeker?’ (lacht). Wie eerder al het verslag las over de Eroica Germania, weet dat een eindsprint soms 450 kilometer lang is bij Flandrien Cyrille. “Wanneer je het op de kaart bekijkt, is het vanaf nu één rechte lijn die links van Parijs, tot in Moorslede loopt.”
“Vanmorgen had ik bij het vertrek wel een krakende ‘braquet’ (n.v.d.r. het bracket van een fiets is het gedeelte van het frame waarin de trapas is gemonteerd). Ik dacht dat het wel zou overgaan. Maar het wel alleen maar erger. Wellicht is er door het regenweer van gisteren, toch wel wat vuil in de ‘braquet’ geraakt. Ik heb gezien dat het ‘kapje’ op de smeernippel van mijn ‘braquet’ weg is. In dat openstaande gaatje kan daardoor dus makkelijk wat vuil en zand komen. Ik heb daarom dan maar één van mijn twee ‘oliepullekes’ volledig leeggespoten in dat smeernippeltje. Mijn ‘braquet’ draait terug heel goed, zonder kraken. Nu deze in een bad van olie zit, zal het wel goed blijven. Voor de rest heb ik technisch geen problemen gehad. De fiets doet het goed. Al ben ik bergop wel wat voorzichtiger. ‘En danseuse’ doe ik niet veel meer. Zoiets vraagt toch veel van de ‘manivellen’ en de pedalen. Ik wil uiteraard niet dat er nog eens een ‘manivelle’ breekt of een pedaal. Ik blijf dus zo veel als mogelijk in het zadel. Als ik dan toch eens uit het zadel kom, dan kan je dat in feite ook niet echt ‘en danseuse’ noemen. Het is meer ‘krakkemikkig naar boven gaan’
Als ik dan toch eens uit het zadel kom, dan kan je dat in feite ook niet echt ‘en danseuse’ noemen. Het is meer ‘krakkemikkig naar boven gaan’
“Ik voel dat ik snel in slaap zal vallen. Ik heb nu al moeite om wakker te blijven (lacht). Ik zal de rust wel nodig hebben. In ieder geval zie ik zitten voor morgen. Geen idee welk weer het morgen is, maar het kan me ook niet veel schelen. Eens ik aan het rijden ben, maakt dat toch niet uit.”
“Hopelijk krijg ik morgen achterwind. Vandaag had ik de wind de ganse tijd links op kop. Als de wind blijft als vandaag, heb ik morgen geluk. We zullen wel zien.”
Bekijk de ‘relive’ en waan je in de wijnstreek!
