Flandrien Cyrille – ‘Tour de Cyrille’ – Dag 1: “Ik vraag mij af in hoeverre die mensen nog de puurheid van het leven kennen”

  

Je kon al lezen dat Flandrien Cyrille na een nachtje slapen, besloten heeft toch de rest van het avontuur verder te zetten. Een paar uur na het eerste telefoontje klinkt het dan ook als volgt: “Voilà, we zijn vertrekkensklaar. Het is kwart over tien. Het maakt eigenlijk niet echt uit hoe laat het is. We hebben op een vlotte manier de fiets kunnen klaarzetten.” Erwin vertrekt nu met de blauwe Alcyon terug naar huis. “Ongelooflijk wat die man doet. Gewoon even taxi spelen naar Milaan. Om dan nu alleen de rit van 1.300 kilometer naar huis aan te vatten. Ik hoop dat hij dat kalm doet. Dat hij op tijd zijn rust neemt. Vanmorgen heeft hij ook mee mijn Alcyon beladen. Ervoor gezorgd dat ik niks vergeten ben. Want ik ben wel al een paar zaken vergeten bij het vertrek thuis. In het vorige verslag kon je al uitgebreid lezen over het waarom van z’n voornemen om nieuwe fietsschoenen te kopen. Ondertussen is ook gebleken dat het kabeltje van zijn GPS Milaan-Sanremo niet ‘heeldraads’ overleefd heeft. Flandrien Cyrille’s boodschappenlijstje wordt langer. “We hebben een aantal zaken bij te sturen” (pun not intented). Hij bevestigt ons nog eens dat hij het terug heel goed ziet zitten. “Het is ook een gans ander tempo vanaf nu. Een heel andere beleving, op ons gemak. We zien wel wat er op ons afkomt. We gaan er aan beginnen”

Het is rond lunchtijd wanneer Flandrien Cyrille ons belt. “Voila, we zijn uit Italië weg. We zijn eindelijk in Frankrijk” Even tussendoor, weet dat solisten op de fiets zoals Flandrien Cyrille steeds slecht schijnbaar het majestueus meervoud gebruiken. Wanneer een flandrien het heeft over ‘wij’, dan bedoelt hij mijn fiets en ik. Daar het bord van de verlossing: ‘Menton’. “Ik ben heel blij dat ik uit Italië ben. Want dat is echt niet mijn ding. Een negatieve ervaring op fietsgebied. Het enige positieve aan Italië waren de fietsliefhebbers.” Zowel fietsers als mensen vanuit voorbijrijdende auto’s moedigen hem aan: bravo, complimenti, bellisimo, rispetto, magnifico, … De fietsliefhebbers vinden hem dan ook geweldig op deze fiets en in de gepaste outfit. “Dat is hartverwarmend, de rest was minder. Maar goed, we maken er nu het beste van. Ik heb al vaak door Frankrijk gefietst. Hier is het toch anders” In Italë waren ook de hellingen een probleem voor Flandrien Cyrille. “Ik klim zo traag met die bagage. De manier waarop ik zigzaggend mij een weg naar boven baan, wordt door de Italiaanse automobilisten niet getolereerd.” Toeterend en heftig gesticulerend razen ze hem voorbij. “Je moet uit de weg he, mja spijtig. OK, we gaan er terug voor.”

Om kwart voor acht hebben we terug contact met onze man op de fiets. “Ik weet niet of je het geluid van mijn slaapplaats hoort?” zo begint het telefoontje. “Wacht ik zal  mijn telefoon eens in de richting van de zee houden. Ik heb een slaapplaats gevonden op het strand en dat op tien kilometer van Cannes.” Hij heeft het over een luxe-uitvoering met een strandbed, een vuilbak vlakbij, een douche en dat op tien meter van het water. “Dus dat ziet er perfect uit”, besluit hij. We zouden bijna gaan geloven dat hij aan deze slaapplek meer sterren toekent, dan aan de driepersoonskamer in zijn Milanees hotel. “Verder heb ik een prachtig zicht op de baai. “Rechts heb je Cannes en links een klein kustdorpje waar ik daarnet nog doorheen fietste.”

“Het was een mooie rit vandaag. Niet zo lang, een 100 kilometer. Maar dat maakt niet uit. Ik was een beetje moe van gisteren. Maar morgen kom ik in mijn element, mijn routine. Dan kan ik om zes uur starten. Dan haal ik wel iedere dag mijn 200 kilometer, of iets meer” Cyrille moet toegeven dat het toch vrij pittig was. De Franse kust is hier heel mooi, maar de grilligheid zorgt er ook voor dat het steeds maar op en neer gaat. De stevige hellingen in combinatie met een oude beladen fiets, maakt het toch wel pittig.” Dan komt hij er in zijn gekende stijl nog eens op terug. “Ik ben echt blij dat ik uit Italië ben. Fietsen in Italië, dat is als fietsen in een vol kiekenkot. Zo moet je je het voorstellen. Frankrijk dat was direct anders. Dat is meer mijn ding. Nu zit ik volop in mijn element, dus dat komt wel goed.” Vervolgens komen we op de queeste naar nieuwe fietsschoenen. “Ja, ik heb vandaag geprobeerd om nieuwe schoenen te kopen. In Monaco zag ik een fietsenwinkel met mooie schoenen, maar toen ik de prijs zag, heb ik toch vriendelijk bedankt. Die schoenen waren niet naar mijn budget (lacht).
Het valt eigenlijk ook nog wel mee met die schoenen. De rit was niet zo lang vandaag en ik heb nog tijd. Het pas na verschillende dagen fietsen op die zachte zolen, dat je problemen krijgt. Ik hoop in de volgende dagen ergens een paar schoenen te kunnen kopen. Voor het overige heb ik geen problemen gehad. In Frankrijk zijn de wegen veel beter, ook de fietspaden. Zeker rond Nice. Daar heb je eigenlijk veilig afgescheiden fietsboulevards. In Italië daarentegen heel vaak slechte wegen en geen fietspaden. Frankrijk springt er dus ver bovenuit.”

Tot slot verbaast Cyrille zich nog over het het mondaine karakter van de Franse kust. “Die kustlijn is enorm mondain. Zeker als je in Cannes de ‘bootjes’ ziet liggen, dan voel ik mij toch maar een eenvoudige Flandrien. Al vraag ik mij wel af in hoeverre die mensen nog de puurheid van het leven kennen. Dat ziet er toch niet normaal uit. Vaartuigen met plaats voor een helikopter. Niet te doen hoe groot die schepen hier zijn, ‘plezierscheepjes’ eigenlijk. Het is ongelooflijk, zo’n luxe-boten.

 

Beleef de rit nog eens dankzij de ‘relive’ hieronder.




Verwante posts