Flandrien Cyrille – Eroica Germania – terugrit: “Ik neem hiermee risico, maar we zien wel”
Vorige keer kon je lezen hoe Flandrien Cyrille na aankomst in de Eroica Germania ervoor koos om meteen terug naar huis te fietsen. Een plots onweer dwong hem te schuilen aan een bushalte waar ook al heel wat grafittikunstenaars halt hielden.
“Ondanks het onweer, goed geslapen in het bushokje en tijdens de nacht is de graffitiploeg niet langs geweest, oef. Nagenietend van Eroica Germania heb ik nog steeds goesting om op mijn fiets te stappen. Dat is een goed teken.” Om 6 uur vertrekt Flandrien Cyrille. Hij neemt zich voor om tot 24u te fietsen, rustig maar zeker. “Eens middernachtt zien we wel hoe we ons voelen. Ver in zijn achterhoofd denkt deze Flandrien: ‘misschien kunnen we er hier een randonneursrit van circa 450 km van maken. Dan gaan ze mij wel helemaal zot verklaren.” Ondanks de tegenwind, gaat het meteen vlot. In Koblenz besluit Flandrien Cyrille de Rijn te volgen aan de andere zijde. Hij hoopt om zo de vele omleidingen door de watersnood uit de heenrit te omzeilen. Maar de Rijn kiest geen kant. “Alsof het op bepaalde plaatsen oorlog is geweest.” aldus Flandrien Cyrille. Toch blijft het vrij vlot gaan. De hindernissen moeten hij wel te voet doen.
Tot plots. Ditmaal geen lap uit een binnenband, maar bijna een hap uit onze Flandrien. Een pitbull trekt zich los van zijn baasje. “Ik schreeuw ten volle en sla wild rond me heen. Gelukkig zijn de benen geschoren anders waren de haren eraf gebeten. Op mijn hoofd stond het haar wel recht.” Op de Duitse hoogvlakten valt het ‘jommekeshaar’ van Cyrille zelfs helemaal achterover. De windmolens doen hier overuren.
“Ik verbaas mezelf door nog steeds vrij vlot te fietsen en zonder enige verveling en verzwakking, sta ik aan de grens Nederland-België.” Flandrien Cyrille voelt zich zo goed, dat hij besluit ervoor te gaan: hij gaat door tot thuis. “Ik neem hiermee risico, maar we zien wel. Stoppen om te slapen kan ik altijd.” Hij besluit om de kortste weg te nemen. Dat betekent het jaagpad langs het Albertkanaal tot in Antwerpen. Dat blijkt al snel een vergissing. Van in Lanaken heeft hij tegenwind , constante regen en ontelbare wegenwerken en onduidelijke omleidingen. “Tot driemaal toe ben ik het Albertkanaal kwijt geweest. Toch sleuren we ons al ‘vloekend’ tot in Antwerpen.”
Stoppen kan niet meer. “Het is zoals bij de duiven” aldus Flandrien Cyrille. “Naar huis gaat het altijd beter en kunnen we iets meer. Thuis, dat moet daar goed zijn !” Een 15 km voor hij thuis is, komt hij toevallig een ex-handbalploegmaat en vriend tegen. “Den Dirk biedt mij nog een paar rozijnenboterhammekes aan voor de laatste kilometers.”
Dat breekt voor Flandrien Cyrille de sleur en zo is hij voor hij het goed en beseft na 450 km thuis. Moe en heel voldaan van deze rit en van de voorbije dagen. “Dit geeft een mentale boost voor het nakend Milaan-Sanremo-Moorslede avontuur.” Geloof ons: Deze Flandrien en zijn fiets zijn er klaar voor. Je leest er alles over op deze website.
Hieronder vind je de ‘Relive’ van de rit.
